Ξεκινάμε ένα μικρό αφιέρωμα στους ανθρώπους που μετουσίωσαν τις ωδίνες της θεραπείας. Αρχίζουμε με τον Γιώργο Χριστιανάκη, που προσήλθε με εκτεταμένα οιδήματα και πόνους στις αρθρώσεις. Μετά το πέρας των συνεδριών, ένα βραδάκι στο Residents έγραψε αυτούς του στίχους.
Η μπαλάντα των πονεμένων ψυχών
Στου Πετρογιάννη την αυλή,
Αχός, κλαυθμοί και οδυρμοί,
Χτυπιούνται, κλαίνε και βογγάν
Αλλά στο τέλος ολα νταν!
Μη σπαρταράς χωρίς σκοπό,
Ο Πετρογιάννης είναι εδώ.
Και αν κάτι τόλμησες να πεις,
Θα την πατήσεις άλλες τρεις.
Η λέξη έλεος επ' ουδενί
Σε αυτό το χώρο ενδημεί
Και αν δεν κατάλαβες λοιπόν
Ζεις σε κοιλάδα στεναγμών!
Κι όταν τα μέλη σου θα ρθουν
Στη θέση που έπρεπε να μπουν,
Θα περιμένεις τη στιγμή
Για να ξαναβρεθείς εκεί!
Swelling and pain in the joints
We begin a small tribute to the people who have endured the pains of treatment. We begin with George Christianakis, who came with extensive swelling and joint pain. After the sessions, one evening at Residents he wrote these lyrics.
Comments